آقای ششگلانی با یک خداحافظی ما را خوشحال کن!

همزمان با روی کار آمدن احمد شاه قاجار و تاسیس هیات فوتبال تبریز، یکی از عزیزانی که تشنه خدمت است و خوشبختانه یا متاسفانه این تشنگی اش سیراب ناشدنی است، بر مسند ریاست هیات فوتبال تبریز تکیه زده و به اصطلاح عام ول کن ماجرا نیست!
بخش طنز ماجرا را که کنار بگذارید، برخی از مناصب در کشور ما مادام العمر و به نوعی جزو میراث افراد محسوب می شود و تا عمری از آنها باقی است، بر این جایگاه جلوس دارند تا شاید ملک الموت بتواند این صندلی را از آنان جدا کند.
داستان هیات فوتبال تبریز و ریاست ششگلانی هم دست کمی از آن چه در سطور بالا اشاره شد ندارد! هنوز فراموش نکرده ایم که در روزگاری نه چندان دور و در سال های میانی دهه ۷۰ بدنه اصلی تیم ملی فوتبال ایران را فوتبالیست های ترک زبان و خصوصا بازیکنان محلات تبریز تشکیل می دادند. از کریم باقری و دین محمدی و حلالی گرفته تا استیلی و باهنر همه و همه از ارکان اصلی تیم ملی و دو تیم اصلی پایتخت یعنی پرسپولیس و استقلال بودند.
امروز در سایه مدیریتی که بر فوتبال تبریز حاکم است، نه تنها تیم های فوتبالی اش روزگار خوشی ندارند، بلکه از استعداد یابی و فوتبال محلات هم فقط اسمش باقیمانده است. در شرایطی که تراکتور تا یکی دو هفته آینده غزل خداحافظی از لیگ برتر را با رویه فعلی خواهد خواند و از بقیه تیم ها هم اثری نمانده، آقای ششگلانی هنوز از ماندن و انرژی کاری و ادامه روند مدیریتش سخن می گوید. کوچکترین تلاش برای خروج تیم های تبریزی از بحران در زمان مدیریت وی دیده نمی شود و اساسا حرفش در این رابطه خریدار ندارد و هیچ سروسامانی به فوتبال پایه و محلات داده نمی شود از همین رو احساس می شود ساختار مدیریت ورزشی استان خصوصا در بحث فوتبال به عنوان پر طرفدارترین ورزش بیش از گذشته احساس می شود.
با این اوصاف و ترسیم شرایط فوتبالی تبریز به عنوان مهد فوتبالی کشور، عاجزانه از مسئولان و مدیران ورزشی خصوصا آقای ششگلانی که عمر مدیریت فوتبالی اش در این شهر چیزی کمتر از شاهنشاهی ناصرالدین شاه ندارد، خواهش می کنیم با یک خداحافظی مجموعه فوتبالی شهر را خوشحال نماید و اجازه دهد تا بقیه نیز بخت خود را در این رابطه بیازمایند.
اینکه وی به مدد کدام سابقه فوتبالی ول کن هیات فوتبال تبریز نیست پرسشی بی پاسخ است، اما امیدواریم در دور جدید انتخابات هیات فوتبال عزیزان صاحب رای انتخاباتی آزاد را تدارک ببینند و شرایط را برای انتخاب دیگران نیز مهیا نمایند و انتخاباتشان مانند انتخابات های ریاست جمهوری روسیه و ونزوئلا و آذربایجان نباشد که گزینه انتخاب یکی باشد و همان یکی آش خاله باشد!
این همه فوتبالیست اسم و رسم دار و ملی پوش و این همه مدیر فوتبالی با سابقه وجود دارد که می توان از قابلیت های آنها در این رابطه بهره جست، البته اگر دوستان اجازه عرض اندام و امکان رقابت برای بقیه هم فراهم کنند. اسمش انتخابات باشد و فرقی با انتصاب نداشته باشد که نمی شود.
لطفا آقای ششگلانی مردم این شهر را از نعمت مدیریت فوتبالی خودتان محروم بفرمایید تا اسامی دیگری هم امکان ظهور و بروز داشته باشند، حتی اگر این مدیریت مفید به فایده بوده باشد که نیست، باز نفرات جدید یعنی ایده های جدید، تفکر جدید یعنی پویایی و تحرک بیشتر که امکان موفقیت را بیشتر می نماید.