به گزارش رجال تبریز، نمی‌دانم روزنامه‌نگار یا خبرنگار یا هر کسی که از این قماش مطالب دلخنک کن را می‌نویسد، در کدام وضعیت و دهک اقتصادی زندگی می‌کند؟! لذت زندگی و بهبودی وضع چیست که روزنامه‌نگاران این دو روزنامه و مانند آن، از آن دم زده آمار هم ذکر می‌کنند؟!
از دو حال خارج نیست، یا برخلاف تصور ما، این روزنامه‌نگاران چنان وضع خوبی دارند که زندگی لاکچری داشته و از قماش جماعت بی‌دردی هستند که درد و رنج مردم را حس نمی‌کنند، یا وضع مالی خوبی ندارند و مجبورند سر سفره دولت بمانند و چندر یا شندرغاز دست مزد بگیرند؛ و خلاصه در هر دو حال قلم به این چنین حالت می‌زنند، به این قلم‌بدستان عرض می‌کنم به خدا قسم! قلم، حرمت دارد، ارزش دارد، نشکنید این ارزش و حرمت را!
این قلم دست مردان شریفی بوده که دردشان مردم و وطن بوده و حالا به شما به ارث رسیده! خدا به قلم و آنچه می‌نگارد قسم می‌خورد، نکنید به خدا! این نان خوردن ندارد. اگر باری از دوش مردم رنج دیده بر نمی‌دارید، لااقل زخمشان را نمک نپاشید!
بابا طاهر می‌سراید:
ته که نوشم نه‌ای نیشم چرایی
ته که یارم نه‌ای پیشم چرایی
ته که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم
نمک پاش دل ریشم چرایی
