نگرانی های اروپا مهم نیست!

وحید خدادادی

کشورهای اروپایی عضو برجام (انگلیس، فرانسه و آلمان) روز شنبه با صدور بیانیه‌ای به آغاز فرآیند تولید اورانیوم فلزی توسط ایران واکنش نشان دادند. نگرانی های اروپا صرفا در فقره یک بیانیه سیاسی خلاصه نشد و پی آمد آن لودریان، وزیر خارجه فرانسه مدعی شده است که است که ایران در مسیر تقویت توانمندی ظرفیت سلاح اتمی خود است!
ادعاهای تو خالی لودریان به همین ختم نشد و در نهایت بی شرمی اعلام کرد مذاکرات سختی می بایست درباره برنامه توسعه موشکی و فعالیت‌های بی‌ثبات کننده ایران در کشورهای همسایه و منطقه صورت گیرد! این گونه موضع گیری های غرض ورزانه طبیعتا پاسخ ایران را به دنبال داشت و سازمان انرژی اتمی ایران نیز در بیانیه ای در پاسخ به تروئیکای اروپایی اعلام کرد که این سازمان هنوز اطلاعات پرسشنامه طراحی کارخانه اورانیوم فلزی را به آژانس ارائه نکرده و پس از انجام تمهیدات لازم و در زمان مقتضی و مهلت تعیین شده در قانون این اقدام انجام می شود.
ظریف هم در واکنش به بیانیه تروئیکای اروپایی و در پاسخ به همتای فرانسوی اش اعلام کرد که رهبران سه کشور اروپایی عضو این توافق هیچ کاری برای حفظ آن انجام نداده‌اند! صراحت کلام وزیر امور خارجه در نوع خود ستودنی و قابل تحسین بود.
بارها در همین ستون اشاره کرده ایم که موضوعاتی از قبیل توافق با غرب و فعالیت های هسته ای از آن دست مسائلی هستند که جنگولک بازی های ظاهری اصولگرایان و اصلاح طلبان بر نمی تابد و نگاه به آنان باید بر اساس منافع ملی باشد. از این رو و بر اساس اصل لایتغیر منافع ملی اقدامات اخیر ایران در رابطه با مسائل اتمی منطقی است. حتی مصوبه اخیر مجلس در این رابطه با هر نیتی که صورت گرفته باشد، برای ادامه رابطه با غرب و مذاکرات پیش رو چندان هم بد نخواهد شد.
اروپا و سه کشور فوق الذکر با اینکه در ظاهر امر و در کلام برای بقای برجام بعد از خروج ترامپ تلاش می کردند و طرح های متعددی از جمله اینستکس ارائه کردند، اما هیچ کدام در طول این چهار سال تلاشی موثر برای بقای آن نکرد و اگر در ظاهر چیزی مانده باشد، مرهون خویشتن داری طرف ایرانی است. امروز و فردا کردن های طرف اروپایی را هنوز فراموش نکرده ایم و اگر همراهی کلامی هم وجود داشت، تنها و تنها به جهت روابط نه چندان مسالمت آمیزی بود که این سه کشور با ترامپ داشتند.
حال که چهره موجه تری در آمریکا روی کار آمده، چهره اصلی اروپاییها نمایان شد و پرده ها کنار رفت. رفتار خشمانه و دشمنی های طرف فرانسوی ابتدا با شیطنت در آینده سیاسی لبنان و انفجارهای بودار شروع شد و نهایتا به رویایی مستقیم با ایران کشید. لودریان و اظهاراتش تمام ته دل های طرف فرانسوی بود که مشکلات سیاسی با ترامپ مانع از اظهار آن می شد. این که اروپا اظهار نگرانی بکند و یا لودریان اراجیف ببافد، تاثیری در کلیت ماجرا نخواهد داشت و اگر اقدامی در رابطه با پروژه هسته ای ایران صورت گرفته، منطقی و قابل درک است. وقتی قراردادی برای ما نفعی نداشته باشد، لزومی برای بقا در آن هم وجود ندارد. طرف اروپایی هم اظهار نگرانی بکند، اهمیتی ندارد. اروپا نشان داد که قدرتی ندارد و تقابل ما با آنان هم توفیری در اصل موضوع نخواهد کرد. اصولا بالاتر از سیاهی رنگی نیست و اگر اروپا نگران شود، مثلا چه کاری انجام خواهد داد که هنوز آن را آمریکا نکرده است. لودریان هم برای رفع نگرانی خود یک فنجان قهوه سفارش دهد که برای تمدد اعصاب خوب است.