این روزها آمار شیوع و مرگ و میر کرونا پس از سیاست های کنترلی و بعد از آن که برای مدتی آمار مرگ و میر اسفار پاره کرد، شیب نزولی قابل ملاحظه ای داشته است. اعلام شرایط فوق العاده در شهرهای با وضعیت قرمز و نارنجی و محدودیت تردد و تعطیلی برخی مشاغل از آمارها کاست و طبق اعلام وزارت بهداشت، میزان فوتی ها به روزانه ۱۰۰ و حتی کمتر کاهش یافت. همین که اوضاع کمی آرام شد و شرایط قرمز به زرد و بعضا نارنجی رسید، سیاست های هول هولکی هم شروع شد.
از جمله تصمیمات عجیبی که در چند روز اخیر حاشیه ساز بوده، بحث بازگشایی مدارس و آغاز فعالیت برخی از مشاغل از جمله تالارها و سینماها است. این که این رویکرد را هول هولکی می دانیم، از آن رو است که تضمینی برای عدم بازگشت به شرایط قبلی وجود ندارد. و سوال اینجاست که آیا این روند کاهشی ابتلا به کرونا تداوم می یابد؟
اخیرا مواردی از ابتلا به کرونای انگلیسی یا همان نوع جهش یافته آن گزارش شده است و نمکی همچون همه مسئولان نظام راه کنترل و مهار این ویروس را فاصله گذاری و رعایت پروتکل های بهداشتی دانسته است. جنابشان معتقد است که اگر مردم رعایت نکنند، ممکن است همکارانمان در نظام سلامت دوباره با موج جدیدی از بیماری مواجه شوند که اگر مهار آن با ویروس جهش یافته همراه باشد.
نه تجهیزات دارویی کفاف خواهد داد و نه به جهت روند فرسایشی فعالیت کادر درمان، نیرویی برای مقابله وجود دارد.
حال با علم به این موضوع و از آن جا که قرار است سر بزنگاه همه کاسه کوزه ها سر مردم بشکند و کسی از باب مسئولیتی که دارد، پاسخگو نباشد، پس دلیلی برای همکاری با سیاست های جدید از طرف مردم وجود ندارد.
دوستان انگار فوت روزانه ۱۰۰ نفر را چیز مهمی نمی دادند، اما داغدار شدن روزانه صد خانوار در کشور ضایعه بزرگی است. این سیاست ها نشان می دهد که یا دولتمردان ما پشیزی به جان هموطنان شان ارزش قائل نیستند، یا از آ ن جا که خودشان احتمالا از رانت تزریق واکسن مثل رانت واکسن آنفولانزا بهره مند بوده و ترسی از بابت ابتلا ندارند، احساس می کنند که برای بقیه هم شرایط یکسان فراهم است.
نه اخوی، ما نه رانت تهیه واکسن داریم و نه حال و حوصله داغدار شدن! بیماری که مجددا شیوع پیدا کند، باز مردم هستند که باید مراقبت کنند، واکسنی هم که فعلا در کار نیست و بایستی منتظر واکسن های بنجل روس و چین و کوبا باشیم، و البته مهم تر از این ها نه خیال داریم تا بر فراق فرزندانمان داغدار شویم.
هر زمان که وزیر محترم و سایر مسئولان فرزندان شان را به مدارس فرستادند، ما هم این کار را می کنیم. به اصطلاح ترکی ” اوشاغلاریمز قوت قوش پایی دیر”. مگر قرار نیست مردم رعایت کنند؟ ما هم رعایت می کنیم و دلبندانمان را طعمه سیاست های صد من یک غاز نمی کنیم.
وقتی پای مرگ و زندگی فرزند آدم در میان بادشد نه با نمکی و حاجی میرزایی که با هیچ احد الناسی شوخی نداریم. لبیک به سیاست های شما و شروع مدارس بماند برای بعد از کشف واکسن ایرانی که احتمالا … آینده میسر خواهد شد. دوستان از روزی که خیالشان از سلامتی خود و خانواده شان آسوده شده، بقیه را هیچ می انگارند و نسخه های آبکی می پیچند، اما در آغاز سال تحصیلی هم دیدید که کسی گوشش به حرف های شما بدهکار نبود و صندلی های مدارس خالی ماند. هول
