به گزارش رجال تبریز، یکی از مسائل اساسی شهر، کشف فضاهای ازدست‌رفته و بازپس‌گیری آنها به نفع شهر و مردم است.
مسأله‌ای که میتواند با گفتمان «زندگی پیاده» و «کاهش آلودگی‌های زیست محیطی»، بیش از پیش در مطالبات عمومی طرح شود.
یکی از این فضاها که کمتر به آن توجه می‌شود، فضای پارک خودروها در حاشیه خیابان است و با آزاد سازی آن، عرصه عمل بیشتری به شهروندان داده خواهد شد و آلودگی‌های زیست محیطی کاهش خواهد یافت.
گزارش‌‌های متعددی از نظرسنجی‌های مردمی وجود دارد که نشان میدهد مردم نگران مسأله آلودگی هوا هستند، اما موانع بسیار مهمی در راستای کاهش خودرومحوری در شهر وجود دارد و در واقع مردم به همان اندازه که احساس نیاز به رانندگی دارند، به پارکینگ هم نیاز دارند.
اما چگونه کنترل مساله پارکینگ‌ها میتواند به تشویق مردم به استفاده از حملونقل عمومی و پیاده محوری منجر شود؟
بهترین راه استفاده از خیابانها، ایجاد منفعت عمومی درآنهاست.
حذف پارکینگ‌های حاشیه خیابان میتواند سطح سلامت و رفاه بسیاری از شهروندان را به سبب کاهش آلودگی هوا، افزایش دهد.
راهبرد «محدودسازی» میتواند منجر به ارتباط موثر مدیریت پارکینگ‌ها و سیاست‌های حملونقل شود، به نحوی که به تعادل میان رقابت جهت تصاحب آن فضای محدود و کنترل شده بین شیوه‌های مختلف حملونقل، پارک خودروهای مختلف و سایر استفاده‌هایی بیانجامد که به نفع ساکنین و مشاغل خواهد بود.
در بافت فرسوده که امکان محدود سازی و ایجاد پارکینگ به مراتب سخت‌تر است، ایده «هسته امن محله» میتواند راهگشا باشد.
با این روش، می‌توان سالیانه درصد مشخصی از فضای پارکنیگ‌های حاشیه خیابان را از تصاحب پارک خودروها خارج کرد.
در کوتاه مدت و میان مدت جایی برای پارک خودروهای شخصی در تمام نقاط شهر وجودخواهد داشت، اما چیزی که امروز به آن نیاز داریم، عمل گرایی برای گسترش پیاده محوری و حمل و نقل پاک و آلودگی صفر است.
اکنون زمان خوبی برای بازبینی شورای شهر در مسأله پارکینگ عمومی و برنامه محدودسازی است.
