پذیرایی از زنان با چاشنی فلفل!

آخرین بازی تیم ملی فوتبال ایران در چارچوب رقابت های جام جهانی که قرار بود در مقابل لبنان برگزار شود، نقش تشریفاتی داشت و به تعبیری صرفا برای تعیین تیم اول گروه صورت می گرفت و پیش پیش صعود ایران به جام جهانی محقق شده بود.
دیداری که میزبانی آن به دلایلی نامعلوم و البته بودار به مشهد شهر ممنوعه ها سپرده شد تا شاهد اتفافاتی تلخ و البته شرم آور در تاریخ فوتبال این مرز و بوم باشیم. دیداری که تا این لحظه کسی مسئولیت حوادث آن را بر عهده نگرفته و اظهار نظرهای بعضا نابجا هم بر تلخی داستان افزوده است. در همین رابطه مسائلی چند باید مورد بررسی و قرار گیرد و نیازمند پاسخ های قانع کننده از سوی مسئولان ذیربط است.
پرسش ابتدایی در این رابطه آن است که چرا فدراسیون فوتبال با علم به شرایط خاصی که بر مشهد حاکم است و ضرورت هایی که فیفا در رابطه با حضور زنان در ورزشگاه ها پیش تر اعلام کرده بود، این شهر را برای میزبانی این مسابقه انتخاب کردند؟ بعضا چنین استنباط می شود که تعمدی در کار بوده تا حیثیت فوتبال ایران بر باد رود و یا اینکه شاید دوستان از حذف روس ها از گردونه رقابت ها ناراحت بودند و برای همدردی با عالیجناب پوتین، چنین تدارکی دیدند تا ایران هم از حضور در قطر جا بماند تا نکند خاطر کرملین رنجیده شود!؟
از سویی اگر قرار بود تا هیچ بانوی ایرانی بازی تیم ملی را از نزدیک تماشا نکند، به تعبیر دادستان کل کشور مختان تاب برداشته بود که بلیط فروشی کردید؟ می گویید ما فقط ۹ بلیط به زنان فروخته ایم، آن ۹ نفر کجای استادیوم بودند که ما ندیدیم؟ وزیر کشور می گوید که نیروی انتظامی به وظیفه خود عمل کرده است؟ در کجای قانون پذیرایی با اسپری فلفل از تماشاگران زن جزو وظایف پلیس بوده است؟
اینکه سیستم امنیتی ما این توانایی را دارد که شهرام جزایری را در جنگل های لبنان دستگیر کند و ریگی را در یک پرواز خارجی دستگیر کند ولی نمی تواند کسی را که به روی ناموس این مردم اسپری فلفل زده، پیدا کند انصافا عجیب است!
چرا مشخص نمی کنید که چه کسی دستور این ممانعت را در دقیقه نود صادر کرده است؟ دستور تشریفاتی رییس جمهور هم صرفا برای آرام کردن اوضاع بوده و معلوم است که نهایتا در بهترین حالت شاید برخورد صوری با چند نفر نیروی دم دستی و رده پایین پایان این قصه تلخ باشد.
یکی می گوید که مگر اسید پاشیده ایم؟ مگر قرار بود این کار را هم بکنید؟ بیانیه فدراسیون فوتبال هم آنقدر مضحک و خنده دار بود که افکار عمومی به ریشش بخندند! این قصه برای یک هفته نه صرفا فوتبال ایران که آبرو و حیثیت نظام و مجموعه حاکمیت را تحت الشعاع قرار داد و ایران را به تیتر اول رسانه های خارجی تبدیل کرد و خوراک خبری مناسبی برای معاندین شد تا از آب گل آلود ماهی بگیرند!
بعضا اگر اعتنایی به آبروی خودتان ندارید، فکر حیثیت این مردم را بکنید و اگر به خود رحم نمی کنید، اقلا نظام و اسلام را پای عقایدتان خرج نکنید. هیچ شخصیتی در هر مقامی که باشد، از روحانیت گرفته تا نظامی و سیاسی اش حق ندارد با آبرو و حیثیت نظام و اسلام و حتی روحانیت بازی کند و بهتر است در این موارد دوستان از داشته های خود ببخشند!
اقلا اندازه طالبان شعور سیاسی هم ندارید که یک بار اعلام کنید که علاقه ای برای حضور در جام جهانی و برگزاری مسابقات نداریم و در فوتبال را تخته کنید، این گونه آبروندانه تر است.